XII 2016 r. 73. rocznica walki O.P. "Wilk" pod Czerwonym Groniem
Wyjście pod Czerwony Groń
28 grudnia minęła 73. rocznica walki oddziału partyzanckiego A.K. „Wilk” na Czerwonym Groniu w Gorcach, w której polegli Władysław Bem „Szpak” i Franciszek Sral „Wiatr” (byli to partyzanci pochodzący z Waksmundu).
73 lata temu niemiecka grupa pościgowa idąca z Ochotnicy dotarła do obozu partyzanckiego na Czerwonym Groniu. Zginęli tu broniąc obozowiska przed atakiem niemieckich żandarmów i granatowych policjantów. Modlitwa nasza wypełniła przestrzeń pod ściętym smrekiem nad brzegiem potoku, rozpoznać tam można miejsca po trzech ziemiankach zbudowanych przez partyzantów Józefa Kurasia „Ognia”. W tym miejscu odbyła się także partyzancka wigilia roku 1943. z udziałem ojca kapelana Józefa Kochana. Kilka dni później miejsce to stało się świadkiem dramatu konfederatów-akowców.
73 lata temu niemiecka grupa pościgowa idąca z Ochotnicy dotarła do obozu partyzanckiego na Czerwonym Groniu. Zginęli tu broniąc obozowiska przed atakiem niemieckich żandarmów i granatowych policjantów. Modlitwa nasza wypełniła przestrzeń pod ściętym smrekiem nad brzegiem potoku, rozpoznać tam można miejsca po trzech ziemiankach zbudowanych przez partyzantów Józefa Kurasia „Ognia”. W tym miejscu odbyła się także partyzancka wigilia roku 1943. z udziałem ojca kapelana Józefa Kochana. Kilka dni później miejsce to stało się świadkiem dramatu konfederatów-akowców.
Czerwony Groń to szczególne miejsce dla „Żandarmerii”, każdego roku nie bacząc na warunki delegacja naszej grupy dociera do tego ukrytego w Gorcach miejsca. Droga na Czerwony Groń wiedzie przez gęste gorczańskie lasy i urokliwe hale, na sam koniec docieramy tam przez rezerwat krocząc w głębokim śniegu i unikając wykrotów. Zawsze docieramy do obozu pod koniec grudnia, rocznica rozbicia obozu 28 grudnia 1943 r. Przez szczególny charakter historii i przyrody okraszonej ciężką gorczańską zimą jest to czas wyjątkowy, który czują zarówno rekonstruktorzy i goście. Tegoroczne warunki należały do łatwiejszych, a bywały zimy mroźniejsze, zamiecie śnieżne, gwałtowne roztopy. Wyjścia na Czerwony Groń organizowane wcześniej przez członków GRH Ogniowcy kontynuował Adam Błaszczyk i tak w tym roku na miejsce obozu pod Groniem wybrały się dwie drużyny. Jedna złożona z członków „Żandarmerii”, Ś.Z.Ż. A.K. i Z.Ż. N.S.Z. wychodziła z Przełęczy Knurowskiej. Druga drużyna złożona z członków P.G.R.H. „Błyskawica” i Ś.Z.Ż. A.K. obrała trasę z Kowańca.
Spotkanie dwóch grup nastąpiło na szczycie Turbacza, gdyż „Żandarmeria” dotarła na miejsce już wcześniej i postanowiła wydłużyć sobie podróż w kierunku drugiej grupy. Połączona wyprawa wyruszyła następnie w drogę powrotną, z przerwą na ważne wydarzenie, przy kapliczce Matki Boskiej Ludźmierskiej nastąpiło ślubowanie nowych członków Ś.Z.Ż. A.K.
Wspaniale jest wrócić znów pod Czerwony Groń w piękne gorczańskie lasy. To w tym miejscu podsumowujemy cały rok naszej pracy i snujemy nowe plany na kolejne lata.
